Δραπέτες από τον λαβύρινθο μας,
με τη βοήθεια φτερών,
απο πούπουλα και κερί
στους ώμους,
αναζητήσαμε ουρανό.
Γοητευμένοι από την πτήση,
λησμονήσαμε
τους κινδύνους.
Συ,πέταξες ψηλά στον ήλιο,
έλιωσε το κερί κι αποκολλήθηκαν τα φτερά σου.
Εγώ,χαμηλά,στη θάλασσα
υγράθηκαν τα φτερά μου και λύθηκαν.
Πέσαμε κι οι δυο...
Αν "μπορούν δυό άνθρωποι
ΑπάντησηΔιαγραφήνα γίνουν πανσέληνος"
τότε δεν φοβούνται τη πτώση.